büyüdükçe hayal dünyamızı kaybediyoruz, bizi mutlu edecek şeylerin değerini yitiriyoruz, küçükken hiç bitmeyen enerjimizi kaybediyoruz, büyüdükçe herşeye alışıp gözümüzün önündeki mutlulukları göremiyoruz;görüşümüzü kaybediyoruz. sonunu düşünmeden hiçbirşey yapamıyoruz;samimiyetimizi kaybediyoruz.....
oyuncaklarım gitti önce ellerimden sonrada evcilik oyunlarım arkadaslarımın hepsi baska sehirlere taşındılar kıyafetlerim gitti elllerimden o küçücük elbiselerim süslü pullu tokalarım pembe çizmelerim oyuncak ayım hepsi teker teker terkettiler beni... ne kaldı elimde hatıralardan baska??? bu muydu yani büyümek??? hani büyüyünce her istedigimizi yapacaktık istedigimiz yere hiç hesap vermeden gidebilecektik? hani bizi cok seven insan biz hiç aramadan pat diye cıkıverecekti önümüze pamuk prenses in prensi gibi aglamak sadece oyuncaklarını kırdıgında,yada arkadasın senin sacını cektiginde olacaktı??? bu mudur yani büyümek???